Przejdź do zawartości

Wierzba śląska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wierzba śląska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba śląska

Nazwa systematyczna
Salix silesiaca Willd.
Sp. pl. 4(2):660. 1806
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Owocujące gałązki

Wierzba śląska (Salix silesiaca) – gatunek krzewu należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie, głównie w Karpatach[4]. W Polsce występuje głównie w górach; w całych Karpatach i Sudetach. Na niżu rzadko, tylko na południu[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Krzew z odstającymi gałęziami, osiągający zazwyczaj wysokość do 3 m (wyjątkowo do 4 m).
Pędy
Młode gałązki długie i grube, brunatnego koloru, za młodu owłosione, potem nagie. Starsze gałązki nagie i lśniące. Pąki nagie, tępo zakończone.
Liście
Jajowate, zaostrzone, o brzegach karbowano-piłkowanych, owłosione tylko na nerwach spodniej strony blaszki. Długość do 10 cm, szerokość do 5 cm. Po zasuszeniu nie czernieją. Ogonki liściowe krótkie, bez gruczołków. Charakterystyczną gatunkową cechą jest czerwony kolor młodych liści, u starszych liści zmieniający się na ciemnozielony. Liście posiadają dość duże przylistki.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostan zwany kotką. Kotki duże i wydłużone, na szypułkach. W kotkach żeńskich przysadki są dwubarwne; górą czarnobrunatne, dołem jasnoczerwone. Słupki nagie z bardzo krótką szyjką, lub w ogóle bezszyjkowe. W kotkach męskich przysadki również dwubarwne i niezbyt gęsto owłosione w dolnej części, kwiaty posiadają 1 miodnik, nitki ich pręcików są wolne i nagie w nasadzie, pylniki żółte (tylko przy nitce pręcika czerwonawe).
Owoc
Niełupki z obfitym puchem kielichowym[5][6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Rozwój
Roślina wieloletnia, fanerofit. Roślina owadopylna, kwitnie od kwietnia do lipca. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Siedlisko
Występuje w górach i na pogórzu (rzadko), głównie nad potokami i w zaroślach. Górna granica jej zasięgu to piętro kosówki, gdzie obok porzeczki skalnej i górskiej formy jarzębiny jest jedną z roślin towarzyszących kosodrzewinie. Najwyżej w Tatrach położone miejsca gdzie występuje to okolice Wielkiego Hińczowego Stawu na Słowacji (1980 m n.p.m.).
Fitosocjologia
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla SAll. Rhododendro-Vaccinienion[7].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n= 38[8].
Zmienność
Tworzy mieszańce z: w. alpejską, w. dwubarwną, w. iwą, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. pięciopręcikową, w. purpurową, w. szarą, w. siwą, w. śniadą, w. uszatą, w. wawrzynkową[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
  3. Salix silesiaca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  5. a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  6. W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.